Publiek geniet bij Drie Koren Festival in Tripodia op 21-11-2008
Helaas werd onderstaand artikel niet in een van de Katwijkse kranten opgenomen, maar een verslag op de eigen website is natuurlijk ook een leuke terugblik. Het was een mooie avond.
Een visserman is niet veel thuis. Zowel de vis als het avontuur lokken hem naar wijde verten. Maar als hij dan eenmaal ergens op een van de wereldzeeën vaart, verlangt hij weer met al zijn vezels naar de veilige thuishaven, waar vrouw en kinderen op hem wachten. Sentimenteel? Nee, een visserman huilt niet (dat gebeurt hooguit bij het nuttigen van bepaald ‘sterk spul’), maar hij moet toch ergens heen met zijn gevoel en dat kan in een lied. Een werklied welteverstaan, een shanty, op het ritme waarvan de netten handmatig worden binnengehaald bijvoorbeeld. Zwaar werk dat de vaak emotionele kant van de tekst van de shanty maskeert. Zijn shantykoren daarom zo populair en wordt er daarom zo graag massaal meegezongen door het publiek? Een avond heerlijk meegaan in de emotie van de bezongen zeelieden, maar intussen ongemerkt ook het eigen gevoel de ruimte geven… Zou best eens kunnen.
Tijdens het Drie Koren Festival in Tripodia op vrijdag 21 november 2008 kreeg het publiek in ieder geval weer alle gelegenheid ‘het er lekker uit te gooien’. Organiserend Gezelligheidskoor Kattuks Volk en de Shantykoren Skuytevaert en De Vlietzangers belichtten in hun liederen alle aspecten van het mooie, maar harde zeemansleven en dat van hun achterblijvende geliefden. En dat de techniek die de teksten op de wand moest projecteren voor het meezingen af en toe haperde, dat deerde het publiek niet al te zeer. De meeste liederen kon men, als echte shantyliefhebber, zo ook wel meezingen. Natuurlijk was het jammer dat het met de teksten niet vlotjes liep, maar het bracht ook wel weer de nodige hilariteit. Vooral als het koor het op het Slavenkoor van Nabucco gebaseerde, gedragen Visserskoor ten gehore brengt met daarin mannen die ‘een prooi van de zee’ zijn, en het publiek ziet als meezingtekst ‘ay ay yippie yippie yee’. Maar lachen is ook emotie, dus dat paste wel bij deze mooie Shantyavond.
Want genieten deed het publiek wel. Na het openingswoord van Kattuks Volk-voorzitter Kees Houwaard stak Shantykoor Skuytevaert onder leiding van dirigent Kees Hoek van wal met meteen al een lied waarin de hoofdpersoon naar huis wil, Sloop John B. Daarna een lied over de angst van de achterblijver om de visser op zee, Als de Zuidwester loeit. Met de volgende twee liederen, Het Visserskoor en I am sailing, zaten zowel het koor als het publiek er helemaal in met de krachtig gezongen teksten. Daarna volgden het droevige De Zuiderzee, het opgewekte thuiszeillied The Mingulay Boat Song en tot slot de vrolijke uitsmijter, Het Zeeroverslied. En daarmee zat de stemming er definitief in.
Na de pauze lieten De Vlietzangers, met dirigente Saskia van der Ven, in All for me Grog een zeeman aan het woord die al zijn geld aan vrouwen en drank had verspeeld en daarom gedwongen was over de wereldzeeën te blijven zwerven. Dit drama werd gevolgd door nog twee smartelijke liederen. Eerst over een jongen die aan boord van heimwee stierf in De Scheepsjongen van Bontekoe en daarna over een schip dat met man en muis vergaat in De Zee neemt en de Zee die geeft. Daarna werd het vrolijker met Little Ship keep Sailing van The Blue Diamonds, waarbij zanger/percussionist Han Vijlbrief de mamborasp bespeelde wat meteen een lekker zonnig, caribisch sfeertje creëerde. Solist Aad Gravekamp zong vervolgens het mooie Siërra Madre del Sur, waarna De Vlietzangers besloten met de bekende Amsterdamse Medley. Met zoveel enthousiasme gezongen, door zowel publiek als koor, dat je zou denken een zaal vol Amsterdammers te hebben.
GemengdAls laatste koor natuurlijk de eer aan het organiserende Kattuks Volk, onder leiding van Wim Kuppeveld. Zij zetten in met Geef mij maar Holland, deden de Piratsong en daarna het van ontrouw verhalende Jij ging de wijde Wereld in. Kattuks Volk is, in tegenstelling tot Skuytevaert en De Vlietzangers, een gemengd koor en dat klinkt door in de warmte, hoogte en gevarieerdheid van klank. Ook biedt het de mogelijkheid om in bijvoorbeeld genoemd ‘ontrouwlied’ de vrouwen de klacht te laten zingen en de mannen het verhaal, of het weerwoord. Een mogelijkheid die later tijdens het optreden nog eens duidelijker naar voren kwam bij het feestelijke nummer We hebben een Woonboot, waarbij solisten Adrie en Elco afwisselend een couplet zongen met daarna het refrein door het hele koor.
Kortom, drie koren met elk hun eigen kwaliteiten die samen een mooie muzikale avond verzorgden en deze ook gezamenlijk afsloten in de Grande Finale met Wild Rover, Het kleine Café aan de Haven en Schuif maar aan en dein maar mee. Dat was het publiek echter nog niet genoeg en na een aanhoudend ‘We want more’ klonk er van het bomvolle podium als toegift dan nog Mooi Vissersdorp. Een ode aan Katwijk aan Zee na alle muzikale omzwervingen over de wereld. Men was weer thuis. Klik hier voor de foto’s