KEES HOEK geeft dirigentenstokje door aan JAN VOLBEDA

Woensdagavond 10 december 2008. De Soos in kerstsfeer en het Shantykoor Skuytevaert aanwezig voor de laatste oefenavond van dit jaar. Een bijzondere oefenavond want er werd bij deze gelegenheid ook afscheid genomen van dirigent Kees Hoek en welkom geheten aan zijn opvolger: Jan Volbeda. Het bestuur had de avond helemaal gepland met voor de pauze zingen o.l.v. Kees en na de pauze afscheid en introductie van Jan… Maar dat liep, u begrijpt het al, natuurlijk anders.

Kees begon volgens het boekje. Hij riep de koorleden tot de orde, stemde even af met de muzikanten, hief zijn stokje en daar klonk het eerste lied van de avond. Vervolgens liet Kees de toonladders oefenen om de stembanden soepel te maken (met limonade?), waarna er tot de pauze nog een paar mooie shanty’s klonken. Pauze? Nee, nog niet want Kees vroeg nog even de aandacht:

Nu het moment van afscheid was aangebroken wilde hij graag danken voor de vijf mooie jaren die hij voor het Shantykoor Skuytevaert had mogen zwaaien, voor de gezellige oefenavonden en de altijd geslaagde optredens en voor het feit dat hij zich in die vijf jaar echt een deel van het koor had gevoeld. Hij verklaarde met bloedend hart afscheid te nemen, maar dat het met 75 jaar nu eenmaal tijd is voor dirigentenpensioen en dat het ook goed is dat er weer vers bloed achter de katheder komt. Een nieuwe dirigent geeft een nieuwe impuls en zal het koor op zijn manier weer verder kunnen brengen. Daarna riep hij zijn opvolger op het podium. Kees wilde de overdracht blijkbaar wel een beetje ‘aankleden’. Hij pakte een tasje, haalde een kledingstuk te voorschijn en voor Jan er erg in had stond hij met de Shantybodywarmer van Kees aan. Ook het rode overhemd kreeg Jan overhandigd. Kees’ echtgenote Greetje riep echter dat hij dat uit  de wasmand had gehaald, dus of Jan het zal aantrekken..? Leuke actie, maar toen volgde toch het serieuze moment van het overhandigen van hét attribuut van de dirigent: het stokje.

Jan accepteerde het stokje met gepaste bescheidenheid en zei te hopen dat hij het in hem gestelde vertrouwen waard zou blijken te zijn. Hij begon in ieder geval, een klein beetje onwennig nog, maar met veel plezier met het dirigeren van het laatste liedje tot wat nu echt de pauze was.

Na de pauze
Na de pauze kreeg het bestuur dan toch eindelijk de gelegenheid het eigen programma weer op te pakken en Kees met een uitgebreid dankwoord toe te spreken. Willem Schonenberg voerde het woord en zei dat koor en dirigent, na een eerste periode van wederzijdse afwachtendheid, uiteindelijk toch een goede eenheid waren geworden. Verder dankte hij Kees voor zijn altijd enthousiaste inzet, zijn altijd ‘(op tijd) op zijn werk zijn’, zowel op de oefenavonden (120 stuks!) als bij de optredens, en voor het feit dat hij de zangkwaliteiten van het koor, ondanks de praatgraagheid van de leden, toch op een behoorlijk hoger plan had weten te tillen. Het was zelfs zo dat het koor, wanneer Kees met zijn rug naar hen toe stond om het vrouwelijk schoon in het publiek te scannen, gewoon doorzong. “En nog in de maat ook”, riep accordeonist Mees, die vond dat dat in de maat blijven voor een groot deel dan wel de verdienste van de muziek was. En daar heeft-ie misschien wel gelijk in. Uit handen van voorzitter Huig van der Plas ontving Kees een fles goede whisky en was er voor zijn echtgenote Greetje een prachtig kerststuk.

Ter afsluiting van het muzikale gedeelte zwaaide nieuwbakken dirigent Jan Volbeda nog een paar nummers, hetgeen hem alweer soepeler afging dan kort daarvoor bij zijn eerste actie. Zelf zong hij uit volle borst mee wat volgens de koorleden wel handig was, want dan zag je nog beter wanneer je moest beginnen bijvoorbeeld. Leuk was het om te zien dat terwijl Jan vanuit het koor zijn plek achter de katheder had ingenomen, Kees op zijn beurt de katheder had verruild voor een plekje tussen de zangers.

Op woensdag 7 januari 2009 beginnen de oefenavonden weer; dan met Jan Volbeda als zwaaibaas. Kees, bedankt! Jan, Succes!   Klik hier voor de foto’s