Sfeertje bij Shantyfestival in Feestweek van KWV Skuytevaert

Op vrijdag 23 juli 2010 klonk rond 19.00 uur op het Katwijkse strand het geronk van de Skuytevaerttrekker met René van Dun achter het stuur, die zijn ‘platte wagen’ had volgeladen met shantyzangers en -zangeressen en een heel koor aan shantyfans; allen op weg naar de grote tent die al een hele week het zenuwcentrum van de Feestweek van de KWV Skuytevaert was en waar deze avond het voor deze Feestweek traditionele Shantyfestival zou gaan plaatsvinden. Om 20.00 uur was iedereen binnen en opende Willem Schonenberg van het organiserende Shantykoor Skuytevaert de avond. Zeemanskoor De Noordwijkers stond daarbij al aangetreden op het podium om het spits af te bijten, terwijl het Viswijvenkoor uit Leiden in de zaal had plaatsgenomen om eerst eens te genieten van het ‘zusterkoor’ alvorens zelf het publiek te gaan vermaken met het eigen repertoire.

De Noordwijkers, een nog jong zeemanskoor bestaande uit heren van iets gevorderder leeftijd, introduceerde zichzelf o.l.v. zwaaibazin Corien van der Niet met het lied ‘Wij zijn De Noordwijkers’; hierbij muzikaal begeleid door twee stemmig in het zwart gestoken accordeonisten. Daarna volgde nog een mooi rustig lied, ‘it’s 5 o’clock in the morning’, en toen werd het feestelijker met de Amsterdamse Medley die bestaat uit fragmenten van allerlei bij iedereen bekende meezingers, wat dan ook grif gedaan werd door het publiek. Daarbij aangespoord door de Viswijven die bij het meezingen en klappen enthousiast het voortouw namen. Het sfeertje zat er dankzij dit samenspel van De Noordwijkers en het publiek meteen goed in.

Na een korte pauze om de kelen te smeren, was het de beurt aan de dames van het Viswijvenkoor om hun talenten te tonen en die hadden ze! Onder leiding van (inval)dirigente Annemiek Lelijveld openden ook zij met een zichzelf voorstellend lied om vervolgens te zingen over de achterblijvende zeemansvrouw in ‘Patsy’, maar ook over de vrouwen die de passagierende zeelieden ver van huis plezieren in het lied ‘Katendrecht’. Het oorspronkelijke, d.w.z. uit het Engels vertaalde ‘Patsy’ was in 1965 een hit van Rein de Vries en ging over een jongen en een meisje die elkaar niet kregen omdat ze uit verschillende milieus kwamen; een Romeo en Juliaverhaal. De Viswijven maakten er hun eigen tekst op in de sfeer van ‘De vis wordt duur betaald’ waarbij het einde al even tragisch is. De muziek werd verzorgd door drie accordeonistes (accordeo’s), de dirigente zwaaide met verve en de Viswijven zongen goed, vaak meerstemmig en maakten er af en toe bijna een toneelstukje van. De mening van sommige heren die ‘vrouwen die shantyliedjes zingen maar niets vinden’, werd deze avond door het enthousiaste publiek duidelijk niet gedeeld.

Na gedane arbeid kregen alle koorleden een gebakken visje geserveerd vanuit het bakhok waar Wim en Piet het grootste deel van de avond stonden te ‘sloven’ zonder zelf van de avond te kunnen meegenieten. Ze staan zelfs niet op de foto, maar ze worden wel heel hartelijk bedankt!

Franse liedjes
Als laatste koor trad het Shantykoor Skuytevaert zelf op. Speaker Rokus Hassefras kondigde aan een Frans programma te willen brengen als tegenwicht voor het Engelse en Nederlandse materiaal dat al ten gehore was gebracht. Bij gebrek aan Franse liedjes echter werd voor een ander thema gekozen, een tocht langs verschillende havens van de wereld. Ook dit klopte weer niet helemaal omdat de Sierra Madre del Sur een berglandschap bezingt, maar dat mocht de pret niet drukken. Zwaaibaas Jan Volbeda leidde zijn zangers samen met het orkest (want vier accordeonisten en twee gitaristen!), van de Mull of Kintyre via de Biesbosch langs Liverpool naar Jamaica om uiteindelijk gewoon weer in de Feesttent te eindigen met de uitnodiging aan de andere koren om gezamenlijk de finale te zingen.

Een erg geslaagde avond waarbij zelfs anti-shanty Hans Parl lichtelijk werd meegesleept, waarbij Johan Spek een zwartblazer tussen het publiek ontdekte die later als ene D.K. uit K. werd geidentificeerd en waarbij walschipper Rein de Vreugd de avond adequaat karakteriseerde als ’t Is niet beroerd, hetgeen door niet-Katwijkers moet worden gelezen als: het is hartstikke goed!  Klik hier voor de foto’s